میلیون ها جوجه در سراسر دنیا به فروش می رسند بدون آن که به صورت جداگانه برای آلودگی یا علائم بیماری پس از کشتن بررسی شوند.در این مقاله می­خواهیم درباره مسمومیت طیور در مرغداری نکاتی را بیان کنیم.

طبق قوانین کنونی، هر لاشه مرغ به صورت جداگانه، پس از کشتار و قبل از اینکه برای مصرف عمومی عرضه شود، بررسی می شود.

با افزایش غربالگری میکروب شناسی گله های مرغ، اطلاعات زنجیره ای بهبود یافته و مداخلات مبتنی بر ریسک اکنون در جلوگیری از در دسترس قرار دادن پرندگان آلوده و مریض به مصرف کنندگان از بازرسی های بعد از مسمومیت پرندگان موثر است.

اما بازرس ها و گروه های مصرف کننده گوشت می گویند که آزمایش ها یک ابزار حیاتی برای تشخیص آلودگی است که می تواند باکتری های مضر و علائم بیماری را تشخیص دهد. کمپیلوباکتر بزرگترین علت مسمومیت غذایی در اروپا است، و تا ۹ میلیون مورد در سال برآورد شده است، اگر چه بیشتر از این گزارش نشده است. میزان بیماریهایی که می تواند کشنده باشد رو به افزایش است و بیشترین درصد را مرغها به خود اختصاص داده­ اند.

طیور به علت آلودگی با کمپیلوباکتر و به میزان کم باکتری سالمونلا، سطح بالای مسمومیت غذایی انسان را افزایش می دهند. این ارگانیسم ها در روده پرندگان حمل می شوند که گاهی اوقات در طی عملیات در کشتارگاه پخش می شوند و باعث گسترش آلودگی می شوند.

اگر در طی بازرسی های قبل از کشتار مشکلات جدی برای سلامت انسان و یا حیوانات پیدا شود، باقی پرندگان باز هم نیاز به بررسی دارند.

خطرات اصلی در طیور سالمونلا و کمپیلوباکتر است. این پاتوژن ها هرگز از طریق بازرسی لاشه شناسایی نمی شوند، بلکه توسط تجزیه باکتری [نمونه برداری] شناسایی می شوند. به همین دلیل است که کنترل های رسمی بیشتری برای این دو نوع پاتوژن در بازنگری پیشنهادی بازرسی گوشت نیاز است.

آفلاتوکسین

آفلاتوکسیدوز یکی از عفونت های رایج در سیستم های تولید مرغداری های مدرن است. برخی از گونه های Aspergillus و Penicillium می توانند آفلاتوکسین ها را در خوراک تولید شوند. تولید آفلاتوکسین ها می تواند در محیطی که محصولات کشت شده و یا ذخیره سازی شده­اند، بوجود بیاید.

افلاتوکسیکوز حاد با تشنج، آتاکسی، تشنج، اپیستپوتون، افسردگی و مرگ مشخص می شود. ضایعات ناگهانی که اغلب با افلاتوکسیکوز حاد دیده می شود، یک کبد زرد بزرگ است. همه مرغها به خصوص اردک ها و بوقلمون ها به آفلاتوکسیدوز حساس هستند.

آمونیاک (آرسنیک):

گاز آمونیاک توسط باکتری که از متابولیسم اسید اوریک ایجاد میشود، تولید می شود که می تواند در بستر مرطوب مرغ رشد کند. سطوح بالای آمونیاک اغلب در زمستان اتفاق می افتد زمانی که تهویه به منظور حفظ حرارت به حداقل می­رسد و در نتیجه میزان رطوبت بستر مرغداری بالا می­رود. افزایش میزان آمونیاک( ۲۵ تا ۳۰ ppm ) می تواند به دستگاه موکوسیلیال دستگاه تنفسی فوقانی آسیب برساند و سطوح بالاتر (۵۰-۷۵ ppm) می تواند سبب کاهش مصرف غذا و همچنین سوختگی های طبیعی در قرنیه شود که می تواند منجر به کوری شود. این پرندگان اغلب موفق به پیدا کردن غذا و آب مناسب نیستند و مرگ و میر ناشی از آن است.

سرب:

مسمومیت طیور با سرب معمولا از طریق رنگ ( یا اسپری رنگ) می باشد. فلز سرب در مقادیر ۷/۲ میلی گرم در بدن مرگبار است. علائم عبارتند از: افسردگی، خستگی، تشنگی و ضعف. دفع سبز معمولا پس از ۳۶ ساعت دیده می شود. با پیشرفت مسمومیت، بال ممکن است به سمت پایین آویزان شود. پرندگان جوان ممکن است در ۳۶ ساعت بعد از غذا از بین بروند. مسمومیت حاد با سرب ممکن است از گسستگی مخاط مخاطب سبز مایل به قهوه­ای و فساد کبد و کلیه تشخیص داده شود. مسمومیت مزمن باعث ضعف کبد و قلب می شود. کیسه صفرا ضخیم و بزرگ می­شود و رسوبات اوریک اسید معمولا در کلیه ها یافت می شود.