در این مقاله قصد داریم ۵ بیماری قابل انتقال از طریق جوجه کشی را برایتان بیان کنیم.در واقع این 5 بیماری، بیماری های شایع در جوجه کشی هستند که میتوانند از طریق دستگاه جوجه کشی انتشار پیدا میکنند.

ما در این مقاله آنها را توضیح میدهیم و راههای کنترل آنها را بیان میکنیم.

۱-پولوروم:

باکتری عامل بیماری، سالمونلا پولورم نام دارد.

برای تشخیص این نوع بیماری، در گله ی مادر، از آزمایش خون استفاده میشود.

برای پیشگیری از آلودگی جوجه کشی، دستگاههای جوجه کشی و تمام تجهیزات باید در فواصل معین با گاز فرمالدئید بخار داده شوند.

همچنین تمام تخم های جوجه کشی که به جوجه کشی وارد میگردند باید بخار داده شوند.

مقاومت سالمونلا پولوروم، در آب و هوای معتدل، بیشتر است و تا چند ماه زنده میماند اما با ضد عفونی کامل، از بین میرود.

این میکروب توسط گاز فرمالدئید، که به طور وسیعی در گاز دادن تخم های نطفه دار و در فضای واحد جوجه کشی استفاده میشود، از بین میرود.

تعدادی از جوجه های آلوده از تخم خارج شده،به طور جانبی سایر جوجه ها را از طریق دستگاه گوارش و تنفس آلوده میکنند.

آلودگی لانه های تخم گذاری و تخم ها میتواند موجب نفوذ عامل عامل بیماری زا از طریق پوسته و در نهایت مبتلا شدن جوجه های بیرون آمده از تخم ها شود.

بیماری پولوریوم معمولا در جوجه هایی که سنشان زیر ۳ هفته است، مشاهده میشود و معمولا از نخستین نشانه های آن تلفات بیش از حد انتظار جنین ها درون تخم یا مدت کوتاهی پس از بیرون آمدن از تخم میباشد.

۲-تیفوئید پرندگان

یکی دیگر از بیماری های شایع در جوجه کشی تیفوئید پرندگان است.

عامل این بیماری سالمونلا گالیناروم است که ویژگی هایی مشابه سالمونلا پولوروم دارد.

پاسخ آزمایش خون گله مادر برای تعیین آلودگی با سالمونلا پولوروم در مورد سالمونلا گالیناروم نیز ارزشمند است و تمام قواعدآزمایش دو ارگانیسم فوق همانند میباشد.

همچنین اصول بهداشتی که در جوجه کشی برای کنترل و ریشه کنی هرکدام انجام میگیرد برای پیشگیری از شیوع هر دوی آنها کارآمد خواهد بود.

در مرغ ها و بوقمون ها اغلب واگیری ها در پرندگان تازه از تخم درآمده و جوان بروز می کند اما برخلاف بیماری پولوروم ، بیماری تا چند ماه ادامه میابد.

انتقال از طریق تخم، ویژگی ثابت بیماری نیست، اما باکتری از این طریق میتواند موجب افزایش مرگ جنین در درون تخم و ایجاد جوجه های کوچک، ضعیف، در حال مرگ یا مرده شود که این ضایعات را میتوان درسینی های جوجه کشی مشاهده کرد.

از نشانه های ایجاد شده میتوان به ضعف، بی میلی به حرکت، تمایل به دور هم جمع شدن،کاهش مصرف دان و مشاهده ی مدفوع چسبناک و زردرنگ در پرهای اطراف مخرج اشاره کرد.

در برخی موارد تنگی نفس با تنفسی سریع و به همراه آن  نفس نفس زدن از نشانه های دیگر بیماری است.

انتقال آلودگی از طریق پوسته تخم ممکن است نسبت به بیماری پولوروم اهمیت بیشتری داشته باشد. کنترل این بیماری مشابه کنترل بیماری پولوروم است.

 ۳-آلودگی پاراتیفوئیدی(سالمونلوز)

آلودگی های پاراتیفوئیدی به جهت امکان انتقال آلودگی از طریق غذا به انسان ، پذیرش فرآورده های پرندگان در بازار مصرف انسانی را با خطر مواجه کرده اند.

پاراتیفوئید از بیماری های حاد یا مزمن بسیاری از پرندگان و پستانداران میباشد که توسط یکی از سالمونلاهایی که میزبان اختصاصی ندارند ایجاد میشود.

جنبه بهداشت عمومی این آلودگی های باکتریایی مهمتر از زیان اقتصادی آنها در جانوان مبتلا میباشد.

فرآورده های پرندگان بارها در شیوع سالمونلوزیس انسان موثر بوده اند.

بنابراین تمام افرادی که در مدیریت بهداشتی صنعت پرورش پرندگان اهلی فعالیت مینمایند باید نسبت به نکاتی که در مورد بهداشت مصرف کننده اهمیت دارد حساسیت ویژه ای داشته باشند.

عامل بیماری زا انواع گونه های سالمونلا هستند که متحرک و بدون میزبان اختصاصی میباشند.

این ویژگی ها برعکس ویژگی های سالمونلا پولوروم گالیناروم است که غیر متحرک و. دارای میزبان اختصاصی هستند.

۴-مایکوپلاسما گالی سپتیکوم (MG)

آلودگی مایکوپلاسمایی یکی از مهم ترین مسائل بهداشتی میباشد که صنعت پرندگان را با مشکل مواجه نموده است.

مایکوپلاسما ها آلودگی هایی هستد که میتوانند در مجرای تنفسی، مجرای تناسلی یا مفاصل پرندگان استقرار می یابند.

دو گونه مایکوپلاسمای گالی سپتیکوم و مایکوپلاسما سینوویه، از مایکوپلاسماهای بیماری زای اصلیماکیان میباشند.

مایکوپلاسماها، ارگانیسم بسیار ظریفی هستند که بر خلاف باکتری ها، فاقد دیواره سلولی کامل میباشند و بر همین اساس نسبت به گرما، سرما، از دست دادن آب و مواد ضد عفونی کننده بسیار حساس میباشند.

در نتیجه مایکوپلاسماها زمانی که از بدن جاندار دفع می شوند به سختی زنده میمانند.

یکی از راه های مهم انتقال مایکوپلاسمای پرندگان، توانایی آنها در آلوده نمودن تخم ها پیش از گذاشته شدن و زنده ماندن آنها در طی فرآیند جوجه کشی و حفظ توانایی خود و ایجاد عفونت در جوجه های تازه خارج شده میباشد.

این روند را انتقال از راه تخم یا انتقال تخمدانی میگویند.

که به MG این امکان را میدهد به صورت مستقیم از پرندگان آلوده به نتاج آنها انتقال پیدا کند.

جوجه های به دنیا آمده، عامل را به صورت جانبی انتقال میدهند.

این کار احتمالا از طریق سرفه پرندگان مبتلا، انشار ذرات آلوده در فضا و آلوده کردن آب و غذا صورت میگیرد.

انتقال تخمدانی، کنترل MG را از طریق امنیت زیستی غیرممکن میسازد.

بر این اساس صنعت پرورش پرندگان در تلاش است که مایکوپلاسماهای بیماری زا را از گله های تجاری ریشه کن نماید.

MG باعث کاهش جوجه درآوری و کاهش تولید جوجه ماکیان و جوجه بوقلمون می شود.

در جوجه کشی باید برنامه های بهداشتی به منظور تولید جوجه های عاری از MG اجرا گردد.

گله های مادر فراوانی که عاری از این بیماری باشند وجود دارد.

بهترین راه اطمینان شروع پرورش با جوجه های عاری از MG و به دنبال آن قرنطینه ی شدید است.

۵-مایکوپلاسما سینوویه(MS)

این بیماری را معمولا به عنوان یک سینوویت عفونی می شناسند که عامل آن مایکوپلاسما سینوویه است.

MS ممکن است موجب بیماری تنفسی یا بیماری مفصلی شود اما در بسیاری مواقع، هردو بیماری با هم رخ میدهد.

عامل بیماری یک سروتیپ(گونه) دارد و در محل مفاصل جوجه ها، تاندون ها و غلاف آنها را مبتلا میکند.

MS ارگانیسمی است که به آسانی رشد نمیکند.

باکتری معمولا در تخم جنین دار ۵ تا ۷ روزه یا محیط های اختصاصی رشد میکنند.

انتقال از طریق تخمدان یکی از مهمترین راه های انتشار این عامل عفونی است.

تنها معدودی از تخم های پرندگانی که از نظر سرمی مثبت هستند مایکوپلاسما سینوویه را انتقال میدهند.

بیشتر این تخم ها طی مراحل اولیه آلودگی تولید میشوند.

آلودگی به طور جانبی از راه دستگاه تنفس انتشار پیدا میکند.

انتشار از این طریق کند است و تعدادی از پرندگان مبتلا دچار جراحات مفصلی می شوند.

برنامه های کنترل بیماری

بهترین روش برای کنترل بیماری پولوروم، تیفوئید، MG، MS، این است که گله مادر (حامل بیماری) را حذف کنیم.

پرندگان باید از نظر عمومی آزمایش شوند.

برنامه های ضدعفونی برای جلوگیری از آلودگی تخم های قابل جوجه کشی و جوجه های تازه هچ شده باید اعمال گردد.

برنامه بهداشتی برای بیماری های مذکور در جوجه کشی باید شامل موارد زیر باشد:

۱-از آلوده نبودن تخم های جوجه کشی اطمینان حاصل کنید.

۲- فقط از کارتنهای نو که معتبر باشند و یا کارتنهای ضد عفونی شده ی حمل جوجه استفاده کنید.

۳-همه کارکنان باید پیش از ورود به جوجه کشی دوش گرفته، از لباس، کلاه و کفش تمیز استفاده کنند.

۴- تمام قسمتهای جوجه کشی به غیر از سالن ستر باید بین جوجه کشیها ضد عفونی یا بخار داده شوند.

۵-جوجه کشی باید تنها یک راه ورود و خروخ داشته باشد و تمام درهای دیگر بسته باشند.

۶- یک حوضچه بزرگ (حاوی مواد ضدعفونی کننده) در ورودی جوجه کشی ضروری است

۷- ماده داخل حوضچه باید به طور مرتب تعویض گردد.

۸- یک برس در ورودی جوجه کشی برای تمیز کردن چکمه کارکنان وجود داشته باشد.

۹- قبل از برداشت مواد زائد جوجه کشی به منظور حذف سوزانیدن باید آنها را کاملا مرطوب نمود.

۱۰- محوطه جوجه کشی باید حصارکشی شود و این حصار حداقل ۳۰ متر با ساختمان جوجه کشی فاصله داشته باشد.

در این مقاله بیماری های شایع در جوجه کشی را بیان کردیم امیدواریم استفاده کافی را برده باشید.